Zmarł Profesor dr hab. inż. Mieczysław Marciniak

Z ogromnym smutkiem informujemy o śmierci Pana Profesora dr. hab. inż. Mieczysława Marciniaka..

Msza Św. żałobna odprawiona zostanie w kaplicy Miłosierdzia Bożego w Marysinie Wawerskim przy ul. Korkowej 152 w piątek 22 listopada 2024 roku o godz. 10:45
Po Mszy Św. nastąpi odprowadzenie Zmarłego do miejsca wieczystego spoczynku na cmentarzu miejscowym.

Profesor dr hab. inż. Mieczysław Marciniak

Emerytowany profesor Wydziału Mechanicznego Technologicznego PW, zawodowo związany z Politechniką Warszawską w latach 1960-2005.

Profesor Marciniak był studentem Wydziału Lotniczego Politechniki Wrocławskiej, lecz kiedy ten wydział uległ likwidacji, kontynuował studia na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1960 roku, zaś w 1969 roku obronił pracę doktorską na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa.

Dalszy jego rozwój naukowy był związany z Instytutem Technologii Mechanicznej PW, tu w 1974 roku uzyskał stanowisko docenta zaś w roku 1999 obronił pracę habilitacyjną na Wydziale Inżynierii Produkcji PW, w następnym roku uzyskał stanowisko profesora Politechniki Warszawskiej na tym wydziale.

Profesor Marciniak w latach 1974-1983 kierował Zakładem Obróbek Wykańczających i Erozyjnych w Instytucie Technologii Mechanicznej, a w latach następnych był dyrektorem tego Instytutu na Wydziale Mechanicznym Technologicznym. Specjalizował się początkowo w badaniu skrawalności materiałów trudno obrabialnych, a następnie w metodach obróbki powierzchniowej w wygładzarkach pojemnikowych oraz w badaniach modelowych i użytkowych obróbek szlifowaniem oraz hybrydowych obróbek ściernych. Te badania wiązały się z oceną wierzchniej warstwy materiału i prowadziły do prac wdrożeniowych w zakładach przemysłu lotniczego i maszynowego (WSK Rzeszów, Fabryka Łożysk Tocznych, Lotnicze Zakłady Remontowe i inne). W ciągu wielu lat swojej pracy Profesor odbywał liczne staże naukowe, opublikował 5 monografii, ponad 70 artykułów w czasopismach naukowych, wiele referatów konferencyjnych, był twórcą 10 patentów.

Profesor był cenionym wykładowcą akademickim, zdobywał 3-krotnie tytuł najlepszego wykładowcy od swoich studentów, prowadził wykłady m.in. z Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem, Obróbki Powierzchniowej, Obróbek Ściernych i Erozyjnych, wypromował kilkudziesięciu magistrów inżynierów oraz 2 doktorów. Profesor był laureatem licznych nagród Ministra Szkolnictwa Wyższego i Rektora PW, był członkiem gremiów naukowych jak np. Sekcja Podstaw Technologii Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk.
Pozostanie w naszej pamięci jako naukowiec o ciepłym, przyjaznym usposobieniu, osoby którymi kierował zawsze mogły liczyć na jego życzliwość i pomoc.